بسم الرب الشهدا و الصدیقین
بچه کردستان"شهید محمود کاوه"
تاریخ تولد :1340
تاریخ شهادت : 1365/16/11
محل تولد :خراسان /مشهد
طول مدت حیات :25
محل شهادت :قله 2519 حاج عمران
مزار شهید :بهشت رضا(ع)
سال 1340 در مشهد الرضا (ع)، خانواده مؤمن و معتقد کاوه صاحب پسری شدند که او را
محمود نامیدند و از همان کودکی برای تربیت دقیق و پرورش خصائص اسلامی در وجودش تلاش
بسیار نمودند. پدر محمود از کسبه متعهد مشهد به شمار میآمد و با روحانیون مبارزی چون آیت
الله خامنهای، شهید هاشمی نژاد و شهید کامیاب در ارتباط بود. دوران دبستان به پایان رسید و
علاقه شدید پدر به مکتب اسلام باعث شد که محمود به ادامه تحصیل در حوزه علمیه تشویق
شود. او همزمان تحصیلات دوره راهنمایی و دبیرستان را نیز ادامه داد. با اوجگیری جریانات
انقلاب، او که جوانی با نشاط و مذهبی بود، فعالیتهای مبارزاتی خود را آغاز
کرد و در طی این مسیر از راهنماییهای آیت الله خامنهای بسیار استفاده نمود. محمود جزو اولین
افرادی بود که به سپاه پاسداران در مشهد مقدس پیوست و پس از گذراندن یک دوره شش ماهه
چریکی، به آموزش نظامی دیگر برادران سپاه و بسیج پرداخت. چندی بعد برای حفاظت از بیت
شریف امام (ره) به خدمت ایشان حاضر شد و در مدت شش ماه توشه پر باری از سیره عملی آن
حضرت ذخیره نمود. حمله متجاوزان آغاز شد و کاوه ماندن را تاب نیاورد، پس خود را به جبهه
شوش رساند و به یاری شهید چمران شتافت. به دنبال عملیات نیروهای سپاه در محورهای
مختلف کردستان و همزمان با تشکیل تیپ ویژه شهدا (به فرماندهی شهید کاظمی)، محمود به
عنوان فرمانده عملیات این تیپ، برگزیده شد. آوازه تیپ شهدا و فرمانده عملیات آن تا به آنجا
رسیده بود که افراد ضد انقلاب دستگیر شده میگفتند: «فرماندهان ما تأکید کردهاند که اگر با
نیروهای تحت امر شخصی به نام «کاوه» مواجه شدید، مقابل آنها نایستید و فرار کنید.» او پس
از شهادت شهیدان کاظمی، گنجیزاده و محمد بروجردی در سال 1362 فرماندهی تیپ را به
عهده گرفت. محمود کاوه، زندگیاش را وقف انقلاب کرده، خود را فرزند کردستان مینامید و با
وجود تبلیغات سوء دشمنان و ضد انقلاب، مردم مهاباد با شنیدن خبر شهادتش، پای برهنه پیکر او
را بر دوش گرفتند و بر سر و سینه زدند. روح بلند و آسمانی محمود در یازدهم شهریور ماه سال
1365 در سن 25 سالگی، در عملیات کربلای 2 و در حالیکه پیشاپیش رزمندگان بر قله 2516
حاج عمران به سوی یاری دین خدا گام بر میداشت، رفیعترین قله عشق و عرفان را فتح کرد
و تنها فرزندش «زهرا» را برای ما، در راه ماندگان، به یادگار گذاشت.
روحش شاد و یادش گرامی