زندگینامه بچه کردستان:شهید محمود کاوه

بسم الرب الشهدا و الصدیقین

بچه کردستان"شهید محمود کاوه"

تاریخ تولد :1340
تاریخ شهادت : 1365/16/11
محل تولد :خراسان /مشهد 
طول مدت حیات :25
محل شهادت :قله 2519 حاج عمران
مزار شهید :بهشت رضا(ع)

سال 1340 در مشهد الرضا (ع)، خانواده مؤمن و معتقد کاوه صاحب پسری شدند که او را 

محمود نامیدند و از همان کودکی برای تربیت دقیق و پرورش خصائص اسلامی در وجودش تلاش 

بسیار نمودند. پدر محمود از کسبه متعهد مشهد به شمار می‌آمد و با روحانیون مبارزی چون آیت 

الله خامنه‌ای، شهید هاشمی‌ نژاد و شهید کامیاب در ارتباط بود. دوران دبستان به پایان رسید و 

علاقه شدید پدر به مکتب اسلام باعث شد که محمود به ادامه تحصیل در حوزه علمیه تشویق

 شود. او همزمان تحصیلات دوره راهنمایی و دبیرستان را نیز ادامه داد. با اوج‌گیری جریانات 

انقلاب، او که جوانی با نشاط و مذهبی بود، فعالیت‌های مبارزاتی خود را آغاز 

کرد و در طی این مسیر از راهنمایی‌های آیت الله خامنه‌ای بسیار استفاده نمود. محمود جزو اولین

 افرادی بود که به سپاه پاسداران در مشهد مقدس پیوست و پس از گذراندن یک دوره شش ماهه 

چریکی، به آموزش نظامی‌ دیگر برادران سپاه و بسیج پرداخت. چندی بعد برای حفاظت از بیت 

شریف امام (ره) به خدمت ایشان حاضر شد و در مدت شش ماه توشه پر باری از سیره عملی آن 

حضرت ذخیره نمود. حمله متجاوزان آغاز شد و کاوه ماندن را تاب نیاورد، پس خود را به جبهه 

شوش رساند و به یاری شهید چمران شتافت. به دنبال عملیات نیروهای سپاه در محورهای 

مختلف کردستان و همزمان با تشکیل تیپ ویژه شهدا (به فرماندهی شهید کاظمی‌)، محمود به 

عنوان فرمانده عملیات این تیپ، برگزیده شد. آوازه تیپ شهدا و فرمانده عملیات آن تا به آنجا 

رسیده بود که افراد ضد انقلاب دستگیر شده می‌گفتند: «فرماندهان ما تأکید کرده‌اند که اگر با 

نیروهای تحت امر شخصی به نام «کاوه» مواجه شدید، مقابل آن‌ها نایستید و فرار کنید.» او پس 

از شهادت شهیدان کاظمی‌، گنجی‌زاده و محمد بروجردی در سال 1362 فرماندهی تیپ را به 

عهده گرفت. محمود کاوه، زندگی‌اش را وقف انقلاب کرده، خود را فرزند کردستان می‌نامید و با 

وجود تبلیغات سوء دشمنان و ضد انقلاب، مردم مهاباد با شنیدن خبر شهادتش، پای برهنه پیکر او

 را بر دوش گرفتند و بر سر و سینه زدند. روح بلند و آسمانی محمود در یازدهم شهریور ماه سال

 1365 در سن 25 سالگی، در عملیات کربلای 2 و در حالیکه پیشاپیش رزمندگان بر قله 2516

 حاج عمران به سوی یاری دین خدا گام بر می‌داشت، رفیع‌ترین قله عشق و عرفان را فتح کرد

و تنها فرزندش «زهرا» را برای ما، در راه ماندگان، به یادگار گذاشت.

روحش شاد و یادش گرامی